Terugblik week 46 & 47

Beste lezers,

Van alle dingen die me bezighebben gehouden over mijn stage, springt er één ding uit. Dit gaat over de omgang met leerlingen en klassen.

Tijdens een tussenuur raakte ik aan de praat met twee docenten Engels. Ze vertelden over hun ervaringen met orde houden de afgelopen jaren. We kwamen erop dat het belangrijk is om naast consequent en zelfverzekerd ook iets van jezelf te laten zien aan de leerlingen. Dan zien ze de persoon achter de docent. Dit maakt de omgang met de leerlingen wat vriendelijker en minder vijandig. Een van de docenten zei dat je hoe dan ook 'de vijand' bent, want je staat tussen de leerlingen en hun vrije tijd in. Haar instelling was dat ze geen docent is geworden om vrienden te maken. Maar toch, toen ik ze vroeg wat hun in het vak hield, zeiden ze allebei 'de relatie die je met de leerlingen hebt'.
Wat mijzelf betreft: Ik heb deze week iets bijzonders meegemaakt met 4vmbo. Deze leerlingen in deze klas zijn erg muzikaal, maar hebben een groot probleem met concentratie en luisteren. Ze reageren overal op, praten door anderen heen en zijn snel afgeleid. Maandag had ik ze het laatste uur en ik besloot (toen ik merkte dat hun gedrag de les haast onmogelijk maakt) om met de leerlingen te praten over hun gedrag. Het was een open, gelijkwaardig (en zelfs gezellig) gesprek waarin de leerlingen vertelden wat ze van hun eigen gedrag en dat van anderen vonden. De ene leerling voelt zich vaak onrustig omdat hij ADHD heeft, de ander is snel afgeleid en weer een ander vindt zijn grappen zo leuk dat hij het niet kan laten ze hardop te zeggen! Er waren ook leerlingen bij die zich erg irriteerden aan het gedrag van hun medeleerlingen en niet begrepen waarom die niet gewoon hun mond konden houden. We hadden het over op je beurt wachten en je vinger opsteken. Het bleek dat veel leerlingen dit niet meer doen, omdat leraren ze vaak lang laten wachten met hun vraag of ze helemaal geen beurt geven. Al met al duurde het gesprek de complete les. Ik had er een hard hoofd in of het wel echt zou werken, en ging de volgende dag gespannen naar school. Ik begon de les met een kwartier durende powerpoint-presentatie over de klassieke muziekgeschiedenis. Ik sprak met de leerlingen af dat ze per persoon één keer hun vinger mochten opsteken tijdens de hele presentatie. 'Bedenk dus goed waar je die vraag aan wil besteden', zei ik erachteraan. De leerlingen hielden zich goed aan deze afspraak, al vonden sommigen dit erg moeilijk. Als iemand toch een opmerking door de klas riep, reageerde ik hier erg duidelijk op en was het ' o ja, dat zouden we niet meer doen'. Ik was verbaasd over de intelligente opmerkingen die sommige leerlingen maakten. Deze had ik anders nooit gehoord!
De rest van deze les hadden we groepswerk en ik was verbaasd over de gemotiveerde houding van de leerlingen. Toen ze het lokaal hadden verlaten, vloog ik mn stagementor om de hals. Wat een overwinning! Mn stagementor vertelde nog wat een leerling had gezegd toen ze vroeg waarom het deze les zoveel beter ging dan andere lessen: 'we hebben besloten om ons beter te gedragen'. Dit vond ik super om te horen. Ik zie het als een wondertje. Ik hoop echt dat ik dit weet vast te houden de komende lessen.

Het geheim?
Volgens mij komt het ongeveer hier op neer:

- Zelfvertrouwen -> zelfverzekerd voor de klas staan.
- Consequent -> je komt niet om vrienden te maken. Ja = ja, Nee = nee.
- Relatie -> oog hebben voor iedere leerling.
- Echtheid -> iets laten zien van wie jij bent als persoon.

Bedankt voor het lezen,

Liefs mevrouw van Tilburg ;)